ส่วนเบี่ยงเบนศูนย์กลางของส่วนประกอบทางแสง ความหมายและคำศัพท์เฉพาะทาง

ค่าเบี่ยงเบนศูนย์กลางขององค์ประกอบทางแสงถือเป็นตัวชี้วัดที่สำคัญมากองค์ประกอบแสงของเลนส์และเป็นปัจจัยสำคัญที่ส่งผลต่อการถ่ายภาพของระบบออปติคัลหากตัวเลนส์มีค่าเบี่ยงเบนศูนย์กลางมาก แม้ว่ารูปร่างพื้นผิวของเลนส์จะได้รับการประมวลผลเป็นอย่างดี แต่ก็ยังไม่สามารถรับคุณภาพของภาพที่คาดหวังได้เมื่อนำไปใช้กับระบบออพติคอลดังนั้นแนวคิดและการทดสอบความเบี่ยงเบนจุดศูนย์กลางขององค์ประกอบทางแสงจึงจำเป็นต้องมีการอภิปรายเกี่ยวกับวิธีการควบคุมอย่างไรก็ตาม มีคำจำกัดความและคำศัพท์มากมายเกี่ยวกับค่าเบี่ยงเบนศูนย์ซึ่งเพื่อนๆ ส่วนใหญ่ไม่มีความเข้าใจอย่างถ่องแท้เกี่ยวกับตัวบ่งชี้นี้ในทางปฏิบัติ เป็นเรื่องง่ายที่จะเข้าใจผิดและสับสนดังนั้นจากส่วนนี้เราจะเน้นไปที่พื้นผิวทรงกลม พื้นผิวแอสเฟียริก โดยจะมีการแนะนำคำจำกัดความของการเบี่ยงเบนศูนย์กลางของชิ้นเลนส์ทรงกระบอกและวิธีการทดสอบอย่างเป็นระบบเพื่อช่วยให้ทุกคนเข้าใจและเข้าใจตัวบ่งชี้นี้ได้ดีขึ้น เพื่อนำไปปรับปรุงให้ดียิ่งขึ้น คุณภาพของผลิตภัณฑ์ในการทำงานจริง

2 คำศัพท์ที่เกี่ยวข้องกับการเบี่ยงเบนจากศูนย์กลาง

เพื่อที่จะอธิบายค่าเบี่ยงเบนกลาง เราจำเป็นต้องมีความเข้าใจเบื้องต้นเกี่ยวกับคำจำกัดความของคำศัพท์สามัญสำนึกต่อไปนี้

1. แกนแสง

มันเป็นแกนทฤษฎีองค์ประกอบเชิงแสงหรือระบบออพติคอลมีความสมมาตรในการหมุนรอบแกนแสงของมันสำหรับเลนส์ทรงกลม แกนแสงคือเส้นที่เชื่อมต่อจุดศูนย์กลางของพื้นผิวทรงกลมทั้งสอง

2. แกนอ้างอิง

เป็นแกนที่เลือกของส่วนประกอบหรือระบบออพติคอล ซึ่งสามารถใช้เป็นข้อมูลอ้างอิงเมื่อประกอบส่วนประกอบแกนอ้างอิงเป็นเส้นตรงที่แน่นอนซึ่งใช้ในการทำเครื่องหมาย ตรวจสอบ และแก้ไขค่าเบี่ยงเบนศูนย์กลางเส้นตรงนี้ควรสะท้อนถึงแกนแสงของระบบ

3. จุดอ้างอิง

เป็นจุดตัดกันของแกน Datum และพื้นผิวส่วนประกอบ

4. มุมเอียงของทรงกลม

ที่จุดตัดของแกน Datum และพื้นผิวส่วนประกอบ มุมระหว่างพื้นผิวปกติและแกน Datum

5. มุมเอียง Aspheric

มุมระหว่างแกนสมมาตรในการหมุนของพื้นผิวแอสเฟียริกและแกน Datum

6. ระยะห่างด้านข้างของพื้นผิวแอสเฟียริก

ระยะห่างระหว่างจุดยอดของพื้นผิวทรงกลมกับแกน Datum

3 คำจำกัดความที่เกี่ยวข้องของการเบี่ยงเบนจากศูนย์กลาง

ค่าเบี่ยงเบนศูนย์กลางของพื้นผิวทรงกลมวัดโดยมุมระหว่างจุดอ้างอิงปกติของพื้นผิวลำแสงกับแกนอ้างอิง ซึ่งก็คือมุมเอียงของพื้นผิวทรงกลมมุมนี้เรียกว่ามุมเอียงของพื้นผิว ซึ่งแสดงด้วยตัวอักษรกรีก χ

ค่าเบี่ยงเบนศูนย์กลางของพื้นผิวแอสเฟียริกแสดงด้วยมุมเอียง χ ของพื้นผิวแอสเฟียริกและระยะห่างด้านข้าง d ของพื้นผิวแอสเฟียริก

เป็นที่น่าสังเกตว่าเมื่อประเมินค่าเบี่ยงเบนศูนย์กลางของชิ้นเลนส์เดี่ยว คุณต้องเลือกพื้นผิวหนึ่งเป็นพื้นผิวอ้างอิงก่อนเพื่อประเมินค่าเบี่ยงเบนศูนย์กลางของพื้นผิวอื่น

นอกจากนี้ ในทางปฏิบัติ พารามิเตอร์อื่นๆ บางตัวยังสามารถใช้เพื่อระบุลักษณะหรือประเมินขนาดของส่วนเบี่ยงเบนศูนย์กลางของส่วนประกอบ ซึ่งรวมถึง:

1. Edge run-out ERO ซึ่งเรียกว่า Edge run-out ในภาษาอังกฤษเมื่อปรับส่วนประกอบแล้ว ยิ่งค่าเบี่ยงเบนหนีศูนย์ในวงกลมด้านหนึ่งของขอบมากเท่าใด ค่าเบี่ยงเบนศูนย์กลางก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น

2. ความแตกต่างของความหนาของขอบ ETD ซึ่งเรียกว่าความแตกต่างของความหนาของขอบในภาษาอังกฤษ บางครั้งจะแสดงเป็น △tเมื่อความหนาของขอบที่แตกต่างกันของส่วนประกอบมีขนาดใหญ่ ค่าเบี่ยงเบนศูนย์กลางก็จะมากขึ้นเช่นกัน

3. TIR การเบี่ยงเบนหนีศูนย์รวมสามารถแปลได้ว่าเป็นการเบี่ยงเบนหนีศูนย์ของภาพทั้งหมดหรือการเบี่ยงเบนหนีศูนย์รวมของภาพในภาษาอังกฤษ คือ Total image run-out หรือ Total ระบุการ run-out

ในคำนิยามจารีตประเพณีในยุคแรก ค่าเบี่ยงเบนของจุดศูนย์กลางจะถูกกำหนดลักษณะด้วยความแตกต่างของจุดศูนย์กลางทรงกลม C หรือค่าความเยื้องศูนย์ C

ความคลาดเคลื่อนจุดศูนย์กลางทรงกลม ซึ่งแสดงด้วยอักษรตัวใหญ่ C (บางครั้งก็แสดงด้วยตัวอักษร a ตัวเล็กด้วย) หมายถึงการเบี่ยงเบนของแกนเรขาคณิตของวงกลมด้านนอกของเลนส์จากแกนแสงที่ศูนย์กลางของความโค้งของเลนส์ ในหน่วยมิลลิเมตรคำนี้ใช้มานานแล้ว ใช้สำหรับคำจำกัดความของค่าเบี่ยงเบนศูนย์ และจนถึงขณะนี้ผู้ผลิตยังคงใช้คำนี้อยู่โดยทั่วไปแล้วตัวบ่งชี้นี้จะได้รับการทดสอบโดยใช้อุปกรณ์ตั้งศูนย์สะท้อนแสง

ความเยื้องศูนย์ซึ่งแสดงด้วยตัวอักษรพิมพ์เล็ก c คือระยะห่างระหว่างจุดตัดของแกนเรขาคณิตของชิ้นส่วนออปติคัลหรือชุดประกอบที่กำลังตรวจสอบบนระนาบโหนดและโหนดด้านหลัง (คำจำกัดความนี้คลุมเครือเกินไป เราไม่จำเป็นต้องบังคับ ความเข้าใจของเรา) ในแง่ตัวเลข บนพื้นผิว ความเยื้องศูนย์กลางจะเท่ากับรัศมีของวงกลมจังหวะภาพโฟกัสเมื่อเลนส์หมุนรอบแกนเรขาคณิตโดยปกติจะมีการทดสอบด้วยเครื่องมือตั้งศูนย์กลางการส่งกำลัง

4. ความสัมพันธ์การแปลงระหว่างพารามิเตอร์ต่างๆ

1. ความสัมพันธ์ระหว่างมุมเอียงของพื้นผิว χ ผลต่างจุดศูนย์กลางทรงกลม C และผลต่างความหนาด้าน Δt